با عرض سلام و خدا قوت (به جاي خسته نباشيد چون ميدونم خسته نيستين)

من 20 سالمه هنوز، و تا الان نه بابا شدم و نه مامان!! كه بدونم چه حسي داره، ولي ميدونم محبت و دلسوزي بيش از حد در حق فرزند ظلم به اون محسوب ميشه، شك ندارم.

آخه يه بچه مدرسه اي كه وظيفش و كارش و مسير رفت و آمدش كاملاً مشخصه چه نيازي به موبايل داره.

بابا مامانا يا از روي دلسوزي و محبت خيلي خيلي زياد ميخوان همه امكانات(من جمله موبايل) رو فراهم كنن واسه فرزنداشون، يا از روي كم نياوردن جلوي عمه عمو خاله دايي همسايه ها و بقيه مردم!، در واقع حسادت و چشم و هم چشمي، موبايل ميگيرن يا به خاطر عقده هاي درونيه خودشون. با اين كار بزرگترين و بدترين تيشه رو به ريشه زندگي اين بچه ها ميزنن، آينده اين بچه ها رو دارن تباه ميكنن، دارن بدبخت ميكنن اينا رو.

صرف خريدن گوشي و سيم كارت كه ملاك نيست، تا فرهنگ و جنبه استفاده از اون رو بلد نباشيم، اون موبايل جز ضرر هيچي ديگه نداره(البته فرهنگ استفاده از امكانات مسلماً مختص بچه ها نيست، همه مردم).

واسم جالبه كه اكثر بچه مدرسه اي هايي كه موبايل دارن، والدين تحصيلكرده اي هم دارن. واقعاً چرا اين كار رو ميكنن، متاسفم.

به نظر من اين مشكلات به هيچ طريقي (به غير از اومدنش!) حل نميشه كه هيچ، روز به روز هم بدتر و بيشتر ميشه.

از همه بچه هاي عزيز و بابا ماماناي گلشون عذرخواهي ميكنم اگه ناراحت شدن، ولي فكر ميكنم واقعياتي بود كه بيان شد.

شاد، پيروز و سربلند باشيد (مخصوصاً شما خانم ناظم عزيز)

التماس دعا

(راستي تو حرم واسه همه شما عزيزان (مخصوصاً شما خانم ناظم عزيز) حسابي دعاكرديم.)