سلام خانم ناظم. اولين باره که ميام اينجا. راستش تصور ناظمي که وبلاگ مينويسه برام خيلي سخته. شايد به اين خاطر که تصوير ناظم در ذهن من يک انسان سخت گير و مقرراتيه. درواقع هيچ وقت نشده بود که به دنياي دروني ناظم هامون فکر کنم.شايد اگه اون موقعها کمي به اين چيزها فکر ميکرديم اون بنده هاي خدا رو اينقدر اذيت نميکيرديم. البته وقتي که تابستونها براي تجديد خاطره به مدرسه ميريم ميشه فهميد که اونها هم دلشون براي ما تنگ شده. ولي فکر ميکنم ناظمهاي ما اون موقعها کارشون آسانتر بود چون ماها هيچ کدوم موبايل نداشتيم و اهل دوست پسر و اين حرفها هم نبوديم.