سلام.
من هم با اون دوستتون موافقم كه بايد تربيت رو نهادينه كرد. اما بايد انتظار هرچيزي رو داشت، مثل پسر نوح. اون ديگه دست ما نيست. من و عيال سعي ميكنيم طوري دخترمون رو تربيت كنيم كه خودش با توجه به نتيجه و دوربيني تصميم بگيره. و مهمتر اينكه بهش اجازه تصميم گرفتن ميديم. من متاسفانه ديدم بچه هايي رو كه بخاطر امر و نهي زياد، دچار مشكل ميشن. چون ديگه اراده اي از خودشون نمي بينن بنابراين براي جبرانش يا به سمت ديگراني ميرن كه بهشون امر و نهي نكنن و يا به سمت دروغگويي ميرن مثل اين شاگرد شما. به نظر من، همه بچه ها و بخصوص دخترها، به اندازه يه بمب اتمي، انرژي دارن و تنها راه استفاده كردن از يه بمب اتمي، راهنمايي اون، به سمت يه نيروگاه اتمي هستش. جايي كه همه چيز، كنترل شده و حساب شده هستش نه اينكه بمب رو خفه كنن كه صداش در نياد بلكه بهش اجازه بدن نفس بكشه و در راه فايده براي ديگران. البته همه اينها گفتنش راحته.
