يادداشت‏تون رو با دقت خوندم. شايد اولين بار بود كه با اين همه دقت خوندم يادداشت‏تون رو.

اما حيف كه الان اصلا حالم خوش نيست. اصلا. دلم از هر چي دوسته گرفته. دلم از دوستي و بقيه مفاهيم اين‏جوري گرفته.

مهم نيست البته. تقصير خودمه شايد.

در هر صورت باز هم از خوندن‏ حرف‏هاتون لذت بردم. ياد اون روزا رو زنده كردين...