سلام
ياد دوران دبيرستان خودم افتادم.و اون روزي كه نميدونم به چه مناسبت ،پدر يكي از بچه ها كه 70 درصد جانبازي داشت دعوت شده بود و روي ويلچر سخنراني اي راجع به همين قضايا كرد به طوريكه صداي هق هق ها و زاري هاي جگر سوز بچه مدرسه اي ها موسيقي متن اين سخنراني يا بهتر بگويم درد و دل شده بود......
البته توي مدرسه ي ما هم افراد نيش زن وجود داشتند.اما پسر اين پدر هميشه بين بچه ها سرش بالا بود.
