سلام خانم ناظم!!
كلي با خودم كلنجار رفتم تا بالاخره راضي شده دلم كه بيام به وبلاگ خانم ناظم سر بزنم!
نمي گين بچه هاي مردم شايد از خانم ناظم بترسن؟؟
راستي خط كش دستتونه؟؟؟
آهان !!! پشتتون قايم كردين؟

اين پست هم از اون پستاست!!! يادمه يه بار معلم ادبياتمون( نه خانم ناظم) سعي كرد بين من و يه دوست قديمي رو همينجوري آشتي بده! ولي موفق نشد!
كوتاه نيومدم!
اگرچه 12 سال مي گذره از اون موضوع اما هنوز با اون ظاهرا دوست !!!! رابطه ي خوبي ندارم.
بعضي وقتا با خودم مي گم: عجب صبري خدا دارد!!!
واقعا هم همينطوره!
عجب بچه پررو هايي هستيم ها!!
التماس دعا