سلام
خوبين؟
من ميخاستم جوابتونو بدم. در مورد بچه هاي طلاق.
من يه دختر 21 ساله ام. از 4 سالگي که مادر و پدرم جدا شدن من با پدرم هستن. خواهرمم که الان متاهله با مادرم.
من حتي براي يه لحظه هم حاضر نيستم با مادرم زندگي کنم.
اصلاااااااااا با هم جور نيستيم. صميميتي بينمون نيست. در حالي که با پدرم خيلي راحتم.
از طرفي هم خواهرم هميشه ميگه منم با مامان خيلي راحت بودم.
نمي دونم. فکر کنم بستگي به اين داره که از اول پيش کي باشي.
البته اينم بگم که مادر و پدرم بعد از طلاق حرمت ها رو حفظ کردن و با هم خيلي محترمانه صحبت ميکنن و در مورد مسائل و مشکلات ما هم با همديگه مشورت ميکنن.
مسلما هميشه جاي خاليه اون يکي حس ميشه اما خب تقديره. چه ميشه کرد؟؟؟؟؟؟