سلام....
با سپاس از حضور گرم و همدلي و همراهي هميشگيتان
واقعا متاسفم
سرزمين وجوديمان دشتي است كه بذر نيكي در آن مي كاريم و با نام
معبود آن را آبياري مي كنيم تا گل عطرآگين حضورش در قلبمان برويد.
ما درختي هستيم ....
كه نه از باد خزان مي ريزيم و نه از باد صباي دگري.
آنچنان مي روئيم
در زمستان سبزيم ... در بهاران سر سبز
ساقه و برگ بهم بافته ايي
وحدتي داريم سبز
سر سائيده به عرش
دل آزاده و سبزي داريم
سبز سبزيم چون سرو
ما كه از ياد رفتيم ولي
هنوز مثل گذشته دوستت دارم و براي تو و ستايش
آرزوي خوشبختي مي كنم .
