سلام خانم ناظم
اومدم براي تبريك. اما ديدم انگار جو خيلي يه جور ديگه است.
به هر حال تبريك مي گم. اين روز متعلق به شماست و بيخود هم با نام استاد مطهري عجين نشده. پس خوشا به حال اون معلماني كه از زندگي استاد سر لوحه بگيرند و هر روز سعي در نزديكي به اون معيارهاي اصلي داشته باشند. البته هر كس در حد وسع خودش.
يادتون همون اوايل كه با ولاگتون آشنا شده بودم در مورد روابطم با معلمين و ناظمان مدرسه يه كامنت خصوصي براتون گذاشته بودم؟ من بر اساس همون نگاهم و همون ديدي كه بر اساس اون روابطم پيدا كردم به اين موضوعات مي پردازم. و الان كه نوشته هاي شما را خوندم مي بينم كه تو مدارس شهر ما يا حد اقل تو مدرسه هايي كه من 12 سال توش درس خوندم زياد از اين خبرا نبود. چرا ! سال اول و دوم ابتدايي دقيقا همين جوي كه شما توصيف كرديد وجود داشت. هيچ وقت يادم نميره كه كلاس اول ابتدايي بودم و با هزار مشقت يه كتاب از كتب شهيد مطهري براي معلممون تهيه كردم و كادو كردم و بردم مدرسه. بعد يه دانش آموز پنجم ابتدايي اومد و كتاب را از من گرفت و برد داد به معلم خودش!!!( البته چند روز بعد تنبيه شد. )آره اون سالها اين جو كادو خريدن بود اما ديگه يادم نمياد تا پيش دانشگاهي همچين چيزي وجود داشته باشه. هر كي مي خواست مي خريد و هر كي هم نداشت نمي خريد. معلمان هم اصلا توقعي نداشتند. البته ما تو روز معلم يه كارايي مي كرديم كه شايد هيچ مدرسه ديگه اي انجام نميداد. خلاصه اينكه مي خواستم بگم براي ما اينجوري نبود و البته ممنون كه اين مطلب را نوشتيد تا بفهمم كه هنوز بعضي جاها اينجوريه.
بينيد خانم ناظم. در مورد اعتصابات هم من نظرم فرق مي كنه. من قبول ندارم كه اسمش را بزاريم نشست. آخه اصلا نشست كلي با اين حركت فر ق داره. نشست معمولا به جلسه اي اطلاق ميشه كه چند نفر ميشينند دور هم كه در مورد يه چيزي بحث كنند يا يه چيزي ياد بگيرند اما اين حركت؟!!
خيلي از خويشاوندانم معلمند. من هر جا مهموني هم بريم نظرم را به اونا مي گم . و تا حدودي هم تونستم بسياريشون راقانعشون كنم.
احتمالا يه مطلب در همين مورد اين چند روزه تو وبلاگم بزارم. اون وقت شايد بهتر بتونيد ببينيد كه نظرم در مورد اين حركت معلما چيه.
(خصوصي:خانم ناظم. مي ترسم دوباره بحثمون بشه و گرنه حرف دلم را مي زدم. البته من با كمال افتخار مي گم كه اهل چابلوسي و اين حرفا نيستم. وگرنه چه كاري بود؟ مي تونستم يه تبريك بگم و برم!)
