ماه وحور روشن شد از نور ضياء فاطمه
خيره ماند تا ابد چشمش زحيراني از آنک
چون بديدي بوالبشر يکدم لقاي فاطمه
کيميا گرهست اکسيروجودش بس عزيز
کيميا را خوار دارد خاک پاي فاطمه
به عالم قدر هر دلداره را دلدار ميداند
چنانکه سوز دل را چشم گوهر بار ميداند
ظهور ليله القدر از ديار خفتگان دور است
که قدر نور را انسان به شام تار ميداند
حريم حرمت وحي وهجوم آتش افروزان
چه گويم من که تنها محرم اسرار ميداند
در جهان تا زنده ام گويم ثناي فاطمه
دست حاجت مي برم سوي خداي فاطمه