• وبلاگ : نوشته هاي يك ناظم
  • يادداشت : مادراي مقصر
  • نظرات : 3 خصوصي ، 21 عمومي
  • تسبیح دیجیتال

    نام:
    ايميل:
    سايت:
       
    متن پيام :
    حداکثر 2000 حرف
    كد امنيتي:
      
      
     
    سلام
    نوشته راحت ولي پر دردي بود ولي سئوالتان بي جواب ماند وسئوال من نيز :
    با دختركاني در اين سن وساال كه به دنبال كشف هر درست ونادرستي ره به هرجايي مي برند ودرنظام آموزشي وخانواده نيز اطلاعات كافي ولازم دريافت نمي كنند چه بايد كرد ؟ آيا صرف ترساندن واخراج وتهديد مي تواند عطش دانستن آنان را سيراب كند ؟ آيا براي رفع اين عطش ما ونظام آموزشي كار درخور انجام داده اند ؟
    در انتظار پاسختان مي مانم
    بااحترام
    پاسخ

    سلام استاد. به هيچ عنوان با تهديد نميشه کاري کرد . اخراج هم همه وقت کارساز نيست ..البته گاهي تغيير مدرسه به نفع بچه هست تا از بدنام بودن تو مدرسه قبل و بد اموزيها براي ديگران جلوگيري بشه ... قدم اول به نظر من بايد در خانواده برداشته بشه .. مادر و پدر بايد به گونه اي رفتار کننن که بچه فکر نکنه چيزي و خلافي رو ميتونه از چشم پدر پنهان نگهداره و رفتار پدر نبايد به گونه اي باشه که مادر از ترس مسائل رو پنهان کنه ... در کنار اينها رفتار اولياي مدرسه هم مهمه.... در واقع دقت نظر و راهنماييهاشون مهمتره ... نبايد فقط امر و نهي باشه و بايد ارشاد اصولي هم در کنار کنترل وجود داشته باشه و ....... چي بگم که متاسفانه نه در خانواده ها انجام ميشه اينها و نه در ....