سلام...

ببخشيد.روز و هفته شما هم مبارک.من تو کامنت قبلي از يه موضع شخصي هم ناراحت بودم و شايد موجب رنجش شما شده باشم.به هر حال معذرت ميخوام.

افتخار مي كنم كه با معلميني چون شما دوست هستم.

با اميد به موفقيتتان در امتحانتان.

سلام

يادداشت‏تون و كامنت‏ها رو خوندم. چي بايد بگيم؟

چند وقت پيش داشتم با يه خانوم وبلاگ‏نويس كه رسما كافر هستن و فمنيست هم هستن صحبت مي‏كردم. مي‏گفت شماها كه حكومت رو قبول داريد،‏ هيچ مشكلي نداريد و راحت داريد زندگي‏تون رو مي‏كنيد. گفتم اصلا اين طور نيست.

گفتم بهشون كه ما كه انقلاب رو قبول داريم، بيشتر از شما -كه ميخايد سر به تن حكومت اسلامي نباشه- زجر مي‏كشيم. گفتم كه شما شايد توي تجمع پارك لاله دستگير بشيد، اما دلتون خوش ميشه كه داريد دشمن‏تون رو زمين مي‏زنيد. گفتم خيالتون راحته كه مرزتون رو كاملا شناختيد و داريد به اونايي كه اون طرف مرزهاي آرماني شما هستن حمله مي‏كنيد.

بهش گفتم اما ما چي؟ بهش گفتم آدم هر چي به هدف نزديك‏تر بشه، دغدغه‏ش بيشتر ميشه، خون‏دل خوردنش بيشتر ميشه. چه مي‏دونم.

همه اين‏ها رو گفتم تا با اطمينان تمام بگم: جمهوري اسلامي قدر مردم خودش را نمي‏داند. هيچ شكي در اين ندارم. حتي اگر مخالفين انقلاب هم ببينند اشكالي ندارد. جمهوري اسلامي و مخصوصا دولت ارزش پشتوانه مردمي را نمي‏داند، نمي‏فهمد. همين است كه اگر كسي از روي دلسوزي هم انتقادي به حضرات دولتي بكند، خودشون رو خيس مي‏كنند.

نمي‏خوام عقده‏گشايي كنم اما وقتي وزير نفت با حماقت و پررويي درخواست استثنا شدن وزارت نفت از نظام هماهنگ پرداخت رو مي‏كنه چه جايي براي ساكت نشستن باقي مي‏مونه.

مشكل حضرات اينه كه فكر مي‏كنن مردم خر تشريف دارن. فكر مي‏كنن اگه مردم توي انتخابات شركت مي‏كنن، به خاطر اينه كه همه چي حله. فكر مي‏كنن حالا كه مردم بهشون راي دادن ديگه هر غلطي دوست داشتن مي‏تونن بكنن.

بگذريم. ببخشيد كه كامتون رو تلخ كردم. به نظر من اين حركت معلمان كه شما بهش عنوان نشست داديد، هيچ عنواني جز سكوت نداره. برگزاري اين نشست‏ها همون‏جوري كه شما گفتين، درسته كه اشكالاتي به درس‏ بچه‏ها وارد مي‏كنه كه باز هم زحمتش به دوش خود معلم‏هاست اما هر چي باشه نمونه بارز بزرگواري معلم‏ها و مصداق مظلوميت كساييه كه در عين وفاداري به نظام دنبال حق خودشون هستند.

و چيزي كه بيشتر دل امثال من و شما رو آزار مي‏ده اينه كه تجربه ثابت كرده كه گروه‏هاي معارض و مخالف و اونايي كه ثابت كرده‏ن كه هيچ وفاداري‏اي به نظام و حكومت ندارن، خيلي راحت با يه حركت اعتراضي كارشون رو جلو مي‏برن. يه نمونه كوچيكش نماينده همدان در محجلس ششم كه با فشار لابي‏هاي سياسي از زندان آزاد شد و هيچ كسي هم ككش نگزيد كه حضرات دارن حرمت مردم و قانون رو تف مي‏كنن. تجربه ثابت كرده كه خوش به حال مخالفين نظام.

بزاريد يه مثال بزنم. همون خانومي كه توي اول كامنت بهشون اشاره كرده، چند روزي بازداشت بوده. به جرم اقدام عليه امنيت ملي. توي بند 209 زندان اوين. برخورد زندان‏بانان و بقيه مسئولين باهاشون كاملا منطقي و قانوني بوده و هيچ مشكلي براشون پيش نيومده الا يه جا. اون هم اين كه توي يه قسمتي از زندان اوين كه قوانين حفاظتي ويژه داشته، به صورت ايشون چشم‏بند زده‏ن. خب. حالا يه مثال از اين طرف. توي اون مراسم سخن‏راني حضرت‏آيت‏الله هاشمي رفسنجاني كه چند نفري به جرم سوال كردن در حين فرمايشات ايشان مورد ضرب و جرح مسئولين اداره اطلاعات قرار گرفتند، همه چيز به گونه‏اي بود كه انگار اين چند نفر به پيغمبر و اسلام و همه چيز توهين و فحاشي كرده‏اند. اين‏ها به كنار، بعد از بازداشت فحش‏هاي كثيف و غيراخلاقي از ماموران اداره اطلاعات شنيده‏اند، به اجبار مقابل دستشويي به نماز ايستاده‏اند. همه اين‏ها را با اطمينان كامل مي‏گويم. چيزهاي ديگري هم هست.

باز هم بگذريم. و اين همه كه گفتم قدر و منزلت معلمي امثال شماها رو نشون ميده. بزرگواري امثال شماها رو ثابت مي‏كنه. چه اين روزها روز معلم باشه يا نباشه.

روزتون مبارك

سلام/نميدونم دوم يا سوم دبستان بود و هقته معلم و روز معلم بود و بچه ها هرکي يه کادويي تهيه کرده بود و حتي بعضي از بچه ها چون کادوشون سنگين و بزرگ بود گفته بودند سر همون زنگ که مراسم بود باباشون يا مادرشون براشون بياره ؛ کادوها روي ميز معلم گذاشته شده بود و و معلم اومد تو کلاسو بعد تبريک و اين حرفا بچه ها جمع شدند که معلم کادوها رو باز کنه و کادوها باز شد تا نوبت به يه کادو رسيد که اندازش به اندازه گردي کف دست بود و همه بچه ها ميگفتند اين چيه و مال کيه ؛ بعد معلممون گفت اين مال کيه و دست يکي از بچه ها بالا رفت( اين بنده خدا اصلا خانوادش وضع مالي خوبي نداشتند)وقتي معلم کادو رو باز کرد توش دو تا قرقره نخ سفيد بود ؛ طفلک اون دختر خيلي سرخ شد و خجالت کشيد و معلممونم يه مکثي کردو ولي زود خودشو جمع کرد و خيلي ازش تشکر کرد(هنوزم بعد از گذشت اين سالها وقتي دارم اين خاطره رو مينويسم اشک توي چشام جمع شد)/راستشو بخواين اون روز خيلي از روز معلم و اين برنامه ها بدم اومد وقتي اون دخترو ديدم که اينجور خجالت کشيد.ارزش معلم خيلي بيشتر از اين حرفاست که ما با چندتا کادو بخوايم ازش تشکر کنيم و اصلا احتياجي به اين برنامه ها نداره و همون حق واقعي خودشو بگيره راضيه ولي ايکاش يه تشکر درست و به جا و يه برنامه حساب شده از طرف خود اموزش و پرورش انجام بشه که نه شاگردي خجالت استاد بکشه و نه استاد طفلک بمونه چي بگه و چيکار کنه.خانم ناظم روزتون مبارک و اميدوارم هيچوقت خجالت زده و شرمنده کسي نباشيد و محکم و استوار بمونيد.

سلام خانم ناظم

اومدم براي تبريك. اما ديدم انگار جو خيلي يه جور ديگه است.

به هر حال تبريك مي گم. اين روز متعلق به شماست و بيخود هم با نام استاد مطهري عجين نشده. پس خوشا به حال اون معلماني كه از زندگي استاد سر لوحه بگيرند و هر روز سعي در نزديكي به اون معيارهاي اصلي داشته باشند. البته هر كس در حد وسع خودش.

يادتون همون اوايل كه با ولاگتون آشنا شده بودم در مورد روابطم با معلمين و ناظمان مدرسه يه كامنت خصوصي براتون گذاشته بودم؟ من بر اساس همون نگاهم و همون ديدي كه بر اساس اون روابطم پيدا كردم به اين موضوعات مي پردازم. و الان كه نوشته هاي شما را خوندم مي بينم كه تو مدارس شهر ما يا حد اقل تو مدرسه هايي كه من 12 سال توش درس خوندم زياد از اين خبرا نبود. چرا ! سال اول و دوم ابتدايي دقيقا همين جوي كه شما توصيف كرديد وجود داشت. هيچ وقت يادم نميره كه كلاس اول ابتدايي بودم و با هزار مشقت يه كتاب از كتب شهيد مطهري براي معلممون تهيه كردم و كادو كردم و بردم مدرسه. بعد يه دانش آموز پنجم ابتدايي اومد و كتاب را از من گرفت و برد داد به معلم خودش!!!( البته چند روز بعد تنبيه شد. )آره اون سالها اين جو كادو خريدن بود اما ديگه يادم نمياد تا پيش دانشگاهي همچين چيزي وجود داشته باشه. هر كي مي خواست مي خريد و هر كي هم نداشت نمي خريد. معلمان هم اصلا توقعي نداشتند. البته ما تو روز معلم يه كارايي مي كرديم كه شايد هيچ مدرسه ديگه اي انجام نميداد. خلاصه اينكه مي خواستم بگم براي ما اينجوري نبود و البته ممنون كه اين مطلب را نوشتيد تا بفهمم كه هنوز بعضي جاها اينجوريه.

بينيد خانم ناظم. در مورد اعتصابات هم من نظرم فرق مي كنه. من قبول ندارم كه اسمش را بزاريم نشست. آخه اصلا نشست كلي با اين حركت فر ق داره. نشست معمولا به جلسه اي اطلاق ميشه كه چند نفر ميشينند دور هم كه در مورد يه چيزي بحث كنند يا يه چيزي ياد بگيرند اما اين حركت؟!!

خيلي از خويشاوندانم معلمند. من هر جا مهموني هم بريم نظرم را به اونا مي گم . و تا حدودي هم تونستم بسياريشون راقانعشون كنم.

احتمالا يه مطلب در همين مورد اين چند روزه تو وبلاگم بزارم. اون وقت شايد بهتر بتونيد ببينيد كه نظرم در مورد اين حركت معلما چيه.

(خصوصي:خانم ناظم. مي ترسم دوباره بحثمون بشه و گرنه حرف دلم را مي زدم. البته من با كمال افتخار مي گم كه اهل چابلوسي و اين حرفا نيستم. وگرنه چه كاري بود؟ مي تونستم يه تبريك بگم و برم!)

سلام خانم ناظرم عزيز

بازهم مثل هميشه مطلب خوب و چالشي كه نشان از ذهن پويا و قلم گيرا داره.

نمي دونم من معلم نيستم ولي خيلي از حرف هاي شما را به عينه ديده‏ام. مخصوصا اون بخش كادوها .

در مورد نشست‏!!!!ها هم خصوصي ارسال مي كنم.

ولي زود از ميدان در نريد. معلمي شغل انبياء است. انشاء‏الله كه توفيقات روزافزون نصيبتان بشه

التماس دعا

سلام خانم ناظم مجبور شدم تبريكم رو بردارم از خونه قبلي تون بيارم اينجا حرفاتون درسته ولي خب تبريك روزمعلم رو از ما بپذيريد همه درد دل دارند ولي كار شما ارزش معنوي بالايي داره چون همه در هر پست وسمت و شغلي كه باشند سالهاي اوليه شكل گيري شخصيتشون به دست شما و همكارن شما بوده پس قدر خودتون رو بدونيد براتون آرزوي موفقيت و صبر دارم

خانم ناظم روز معلم بر شما مبارک خسته نباشيد خدا قوت

سلام...

گفته هاتون رو از چند ديدگاه ميشه بررسي كرد.1_روز معلم و هدايا(كه فكر مي كنم خيلي از معلم ها با حرفاتون موافقند.

2_نشست ها:اگر منظور شما نشست هاي معلمين به عنوان اعتراضه _ به نظر مياد كه شما اصلا موافق اين نشست ها نيستيد.فقط يك سوال از شما دارم.

اگر دختر من بخواد براي معلمش كادويي بگيره و من نتونم كه خواستش رو برآورده كنم و دخترم تو مدرسه ش خجالت بكشه درسته.

تاريخ ثابت كرده هر عملي و هر جرياني براي تحققش نياز به هزينه داره و بنده فكر نمي كنم كه هزينه اي كه معلمين براي اين هدفشون ميدن زياد سنگين باشه چون به قول شما بالاخره كم كاريهاشون رو جبران مي كنن.و مثل جاهاي ديگه نيستند كه بي خيال كم كاريشون بشن.

من افتخار مي كنم كه معلم هستم.

اين جور جاها مي گن بايد فرهنگ سازي كرد و شرايط رو برا در امان بودن از چنين آسيب ها مهيا! حالا چطوري شما واقف تريد. ما رو كه امسال دوستان، قراره روز معلم به يه اردوي زيارتي ببرند و البته از قبل محترمانه پولشم گرفتند! تازه گفتند يه چيزم جداي اون كمكشون كنيم تا بهتر بتونند از خجالتمون دربيان. الحمد الله مشكلات نشست و اين چيزام نداريم( محيط تحصيلي ما مقدس تر از اين حرفهاست). البته منم خودم رو معلم نمي دونم. ناظمم نيستم .ولي دو سه ساليه توفيق خدمتگذاري برا خانم هايي رو داشتم كه خدا شاهده خيلي هاشون تو زندگي سر مشق بنده ي حقير بودند. كار من بيشتر عشقه تا شغل. حاضرم بيشتر از اينا براش خرج كنم. از خدا مي خوام به حرمت قدم هاي برداشته شده ي شما هم تو مسير تعليم و تربيت بركت را برا زندگي تون به وفور برسونه. هميشه سلامت باشيد.
دوستتون دارم!
يا رب نظر تو بر نگردد.

سلام

منم يه آموزگار هستم

مطالب واقعا حرف دل من نيز بود

تشكر از اين همه وقتي كه واسه اين بلاگ گذاشتيد

با آرزوي موفقيت براي شما و همه ي همكاران در تمام مقاطع

روزتون مبارك

شده حكايت روز زن، البته بازم صد رحمت به روز زن. جاي شما نيستم ولي نميدونم اگر بودم چه عكس العملي نشون ميدادم!؟ از يه طرف آدم شور و شوق بچه ها رو ميبينه و محبت و اخلاصشون، از يه طرف دوست نداره عزت نفسش بخاطر چندتا هديه بي قيمت از بين بره.با اين قسمت شديدا موافقم:
بحث اصليه من اينه كه ، كاش اصلا هفته معلم و روز معلم و اين چيزا وجود نداشت و حق هر چيز رو به جاي خودش ادا ميكردن و جنبه معنويه اينروزو آلوده ماديات نميكردن!!!!!! و روز شهادت استاد هم اينطوري لوث نميشد.(استاد شرمندتونم).
حالا موندم تبريك بگم يا نه، دلم نمياد نگم، دستمونم نميرسه كه تقديم كنيم، پس:

روزتون مبارك سركار خانم