معمولا تو ثبت ناما موارد مختلف میبینیم که گاهی باعث میشه تا چند روز بهش فکر کنم. تو نوبت قبلی ، فکر کنم 4 شنبه بود. معمولا  بعد از ثبت نام بچه ها ، اسم و مشخصات اونا باید تو دفتر ثبت نام با کلیه ی مشخصات ثبت بشه. یکی از موارد ثبتی، نسبت دانش آموز با خانواده ی محترم شهدا و جانبازان هست. اون روز، یعنی روز چهار شنبه دلم خیلی سوخته شد. میدونین، یه بچه ای ثبت نام کرد و موقع پرسش اون سئوال که، آیا نسبتی با خانواده محترم شهدا و جانبازان دارند یا خیر؟ مادر اون بچه خیلی آروم گفت: بله پدر ایشون جانباز هستند.  بعد دیدم که اون دختر آروم به مادرش چیزی گفت و مادر سرش رو آورد جلو و گفت: البته نمیخواد تو مدرسه کسی بدونه. گفتم چرا؟ مادر گفت: نمیدونم. میگه بچه ها مسخره میکنن و ..... باور کنین بقیه ی حرفش رو نمیشنیدم. حالم انقدر بد شد که نمیدونم چی بگم. اول از بچه عصبی شدم. بعد دیدم اون بی گناهه. بعد از مادرش دلم گرفت. باز دیدم اونم بی تقصیره. اونوقت بود که از خودم حالم بهم خورد. از خودمون که یادمون رفته امنیت امروز از کجا اومده. چه کردیم که بچه ی یک جانباز غیر از دیدن درد پدر باید این غصه رو داشته باشه که نتونه حضور پدرش رو توجیه کنه. فکر میکنه زیر ذره بین بچه ها قرار داره و .......
حالم از خودمون بد شد که یادمون رفته برا بچه ها بگیم. یادمون رفته براشون یاد آوری کنیم که اگه نبودند این جانبازا و شهدا معلوم نبود که الان تکلیف ما چیه؟! یادمون رفته درس اول رو به بچه ها بدیم. درس زندگی و ایثاری رو که شهدا و جانبازامون در مکتب عشق آموختند. یاد باد آن روزگاران...  . . دلم نمیخواد ادامه بدم. فقط بدونین دلم سوخت. خیلیم سوخت. دلم گرفت و حالم از خودم .....

برای تو گل عزیزم:
هیچ برازنده نیست که با موهای نارنجی و آبی ..... بگم بقیش رو؟؟
نچ... گرفتنی ها رو فکر کنم گرفتی.

تازشم....
روز باباهای گل مبارک. یعنی قبل از اون میلاد امام علی (ع) مبارک. چقدره التماس دعا دارم ازتون...یادم کنین..

                                                           یا رب نظر تو بر نگردد.