چرا؟؟
چرا من فکر کردم اگه تابستون بشه وقتم بازتر میشه و بهتر میتونم به اینجا برسم؟؟ بمونه...
خب... کارنامه ها رو هم دادیم و باز روز کارنامه من یاد روز حساب و این حرفا افتادم. بله ، کارنامه ها رو دادیم و ما تا حدودی خلاص شدیم و بچه ها گرفتار. یه چیزی رو سر بسته میگم. نمی خوام روش توضیح بدم. معدل بیست مدرسمون یکی از بچه های بهائیمون بود. دیگه خودتون روش فکر کنین و ... جوجه مون هم یه کارنامه خوشگل با هفت و هشت تا تجدید برامون ردیف کرد و باز سر اون بحث شد. یکی از همکارا میگه این توان هوشی نداره و باید بهش نمره داد و همکارای دیگه هم میگن که ، خب بعدش چی؟؟ منم میگم ، خب بعدش چی؟؟ نمیدونم شما چی میگین؟!!
یه چیزی این روزا خیلی سر و صدا کرده. سیاست های جناب وزیر جدید آموزش و پرورش .... چی بگم؟ نمیدونم ایشون رو طرح ها و برنامه هاشون فکر می کنن و ارائه میدن یا نه؟ تا حالا که من برای شما اینهمه اینجا نوشتم تو تشکیلات سازمانی هر مدرسه، برای هر حدودا 250 دانش آموز، یک معاون پیش بینی شده. ایشون طرحی دارن و اونطور که رییس کارگزینی منطقمون گفتن، قراره اجرا بشه . این طرح بسیار خلاقانه!! ایشون اینه که برای هر 400 دانش آموز یک معاون پیش بینی میشه و آمار هر چقدر بالاتر رفت ، به ازای اون یک معاون پرورشی منظور میشه.
همه تون بگین (به به ، به به ) به این همه خلاقیت.
آخه تا حالا که هر 250 دانش آموز یک معاون داشت ، اوضاع این بود. خدا به داد از بعد از این برسه. نمیدونم ایشون چی فکر کردن؟ معاون پرورشی که جای خود داره و باید به کارای پرورشی برسه. معاون آموزشی چطور میتونه مثلا یک تنه از پس 700 بچه بر بیاد؟ چون با این طرح، تا آمار به 801 نرسه، معاون دوم آموزشی تعلق نمیگیره.
ای ول جناب وزیر . اگه اجرا بشه واقعا به تاریخ می پیوندید، با این طرح قشنگتون!!!!!
خب، از هفته بعد ثبت نام ها شروع میشه و باز بدبختی های ما هم شروع میشه. بخش نامه های آموزش و پرورش و از اونطرف ، سخنرانی های متولیان امر در رسانه ها که نمیدونم پول نگیرید و فلان و ارز این حرفها. نمی دونم چرا همه رو دربایستی میکنن؟ چرا اصلا منطقه بندی نمیکنن؟ تو منطقه ای مثل منطقه ما که دست هر بچه ای یک گوشی اقلا 300 هزار تومنی با یه خط همراه اول هست؛ اونوقت خانواده با استناد به این حرف، خودشون رو صاحب حق میدونن که یک ریال هم کمک نکنن. کاش اقلا دولت فکری برای مدارس میکرد و مثلا یک چیز رو عمومی قرار میداد که مثلا برای ثبت نام هر بچه ای ده هزار تومن بدن. اینطوری به هیچ کجا بر نمی خورد و مدارس هم یک بودجه مختصری برای تعمیرات و بقیه خرج ها پیدا می کردن.
ختم کلام اینکه: ما هنوز امنیت شغلی نداریم و مورد توهین و هجمه بعضی خانواده ها موقع گرفتن کارنامه و ثبت نام و اینا هستیم و این روحا خیلی ما رو آزار میده.
همین و یا علی.
نچ، اینم هست، آخه خوبه و حیفه نگم
دو تا از بچه هامون مشکل و بیماری داشتن و مدت ها بود، به مدرسه نمی اومدن و با کمک های شبانه روزی دکترا و خصوصا یکی از مشاورامون، انگیزه برای امتحانات پیدا کردند و اومدند امتحان دادن. میدونین معدلاشون چند شد؟؟ یکی که نهایی بود حدود 17 و اون یکی که داخلی بود، 18 و خرده ای. بگین آفرین ...
یا رب نظر تو بر نگردد.
